داشت منطقه را برای مقدم پور،فرمانده جدید توضیح می داد.

مثل همیشه راست ایستاده بود روی خاک ریز.حدادی هم همراهشان بود.

سه تا خمپاره رفت طرفشان.اولی پانزه متری.دومی هفت متری و

سومی درست پشت پای دکتر چمران.

دیدم هر سه نفرشان افتادند.پریدیم بالای خاک ریز.ترکش خورده بود به 

سینه حدادی،صورت مقدم پور و پشت سر دکتر...!
 

               

      در وصف تو

               ای دلاور دوران

عارف مجاهد

               مصطفی چمران

چه می توان گفت

آنگاه که در شکوه شهادتت

خوشترین غزل را خمینی سرود

و تاریخ و همه ی انسان ها را گفت :

                           « مثل چمران بمیرید !... »

                                        *

خوشا تو را که پایی در زمین داشتی

                                  دلی در میان

                             و بالی در آسمان

و از کشته ی خویش در مزرعه ی ایمـان

             بهره ها بردی

                         و خرمن ها برداشتی

و آفرینت باد که در شوره زار دنیا

                           عجب گلی کاشتی ! . .

        

             در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن 

                       شرط اول قدم آن است که مجنون باشی